Ομολογουμένως η ψυχοθεραπευτική συνάντηση είναι μια περίεργη συνθήκη. Από τη μια αποτελεί μια συνηθισμένη ανθρώπινη συζήτηση και από την άλλη μια τελετουργική συνήθεια με κανόνες, τεχνικές και αμοιβή που την καθιστούν εξαιρετικά παράδοξη μορφή σχέσης. Είναι ταυτόχρονα οικεία αλλά και αμήχανη, επίσημη και παιγνιώδης. Είναι μια σχέση φιλική και επαγγελματική, ισότιμη αλλά και μονόπλευρη, οδυνηρή αλλά και ανάλαφρη. Ίσως η αποτελεσματικότητα της θεραπείας βρίσκεται σε αυτό το «αλλά» που χρησιμοποιήσαμε τόσες φορές παραπάνω. Ίσως η ψυχοθεραπεία, τουλάχιστον όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς, αποκτά τον πραγματικό της θεραπευτικό  δυναμισμό σε αυτό το «αλλά» που προκρίνει την μεταφορά και την συμβολική ικανότητα του ανθρώπινου ψυχισμού ως πρωταρχική συνθήκη εξοικείωσης της συνείδησης μας με την αυτόνομη παρουσίαση και επιδραστικότητα των νοητικοσυναισθηματικών οντοτήτων - (συμπλεγμάτων) που αποκαλούμε ψυχική ζωή και με την οποία ασχολούμαστε συνήθως, μόνον όταν διαταράσσεται! 

​​

   Η ψυχική μας ζωή μοιάζει με έναν ανεπαίσθητο ψίθυρο όταν όλα πηγαίνουν καλά. Είναι οι στιγμές της επίμονης και θορυβώδους οδύνης που μας αναγκάζουν να την παρατηρήσουμε και θέτουν το καθήκον απέναντι στον εαυτό μας να την δημιουργήσουμε- όχι απλά να την ανακαλύψουμε. Σε κάθε συνεδρία «δημιουργούμε ψυχή». Αυτό σημαίνει πως μεταφράζουμε τα συμβάντα της ζωής σε βιωμένες εμπειρίες. Δίνουμε λέξεις και άρα αξία σε εκείνο που απλά προσπερνούμε ως απλή, καθημερινή λειτουργία. Με την ψυχοθεραπευτική τελετουργία - κατανόηση της μεταβίβασης, ερμηνευτική στάση, ενεργητική φαντασίωση, ενσυνείδητη δημιουργικότητα, αντοχή στο άγνωστο και το καινούριο, προσφέρουμε μια στοργική και κατανοητική αγκαλιά στην «πέτρα που απέρριψαν οι χτίστες», δηλαδή σε εκδοχές του εαυτού που πρότινος αγνοούσαμε. Συμπτώματα, όνειρα, εμμονές, απαρατήρητες συνήθειες, ανεπίγνωστες ονειροπολήσεις, ξεροκέφαλα μοτίβα, αποκτούν μέσα στο ψυχοθεραπευτικό δοχείο τον χώρο εκείνο που τους επιτρέπει να λειτουργήσουν ως αγγελιοφόροι ενός προδομένου εαυτού. Στο πανδαιμόνιο των περιεχομένων που ενσαρκώνονται χωρικά και χρονικά στην θεραπευτική ώρα, ανακαλύπτουμε τις εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει η προσωπική μας φύση, το ιδιαίτερο μας ιδίωμα, το προσωπικό μας στιλ ύπαρξης, την εξατομικευμένη αισθητική μας παρουσία σε ετούτον τον κόσμο που ονομάζουμε «Εαυτό».

​

   Η ψυχοθεραπευτική δουλειά αποκτά θεωρητικό καταφύγιο και εφαλτήριο στην φράση του Jung:

-​ . -

«My aim is to bring about a psychic state in which my patient begins to experiment with his own nature—a state of fluidity, change, and growth where nothing is eternally fixed and hopelessly petrified” (CW 16 § 99) –

- . -

«Ο στόχος μου είναι να διευκολύνω μια ψυχική κατάσταση στην οποία ο ασθενής ξεκινά να πειραματίζεται με την ιδιαίτερη φύση του- μια κατάσταση ρευστότητας, αλλαγής και ανάπτυξης που τίποτε δεν είναι αιωνίως σταθερό και ανέλπιδα πετρωμένο». 

​

Η θεραπευτική μας πρακτική καθοδηγείται κυρίως από τις θεωρητικές αποφάνσεις της Αναλυτικής Ψυχολογίας του Carl Gustav Jung καθώς είμαστε ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Αναλυτικής Ψυχολογίας(ΙΑΑΡ Developing Group). Στην εκπαίδευση μας έχουμε την τύχη να διδασκόμαστε και εποπτευόμαστε από εξαιρετικούς δασκάλους σε όλες τις εκδοχές και τάσεις της σύγχρονης γιουνγκιανής ψυχανανάλυσης (π.χ. Verena Kast, Marianne Mueller, Greg Mogenson, Christian Roesler, Mark Winborn, Stefano Carta, Martin Schmidt κ.α.). Ωστόσο η ψυχοθεραπευτική εμπειρία που αποκτήσαμε τόσο από άλλες εκπαιδεύσεις(Guided Affective Imagery, Sandplay Therapy, Guided Imagery and Music κ.α.) αλλά και από την πολυετή υπηρέτηση της κοινοτικής ψυχιατρικής περίθαλψης μας γονιμοποίησε με ψυχαναλυτικές θεωρήσεις(Freud, Kohut, Winnicott, Bollas, Bion κ.α.) καθώς και την βαθιά μεταμορφωτική αξία της αλληλεγγύης.